Αναμφισβήτητα η Ρώμη κατά την διάρκεια του παπικού κράτους ήταν μια από τις πιο όμορφες πόλεις του κόσμου. Εκτός από τους καλλιτεχνικούς θησαυρούς είχε να επιδείξει μια άλλη ιδιαιτερότητα, η συνολική επιφάνεια της πόλης καλύπτονταν πιο πολύ από πράσινους χώρους παρά από οικοδομήματα. Με την πτώση της παπικής εξουσίας και την αμέσως μετά ανάδειξή της σε πρωτεύουσα του κράτους, τα πράγματα άλλαξαν.
Η οικοδομική κερδοσκοπία και η ασύμμετρη ανάπτυξη του αστικού χώρου, με πρωταγωνιστές τις διάφορες τράπεζες του βορρά που είχαν επενδύσει σε αυτό το είδος ανάπτυξης, υπεύθυνες του νέου πολεοδομικού σχεδίου του 1873, αλλοίωσαν την εικόνα της πόλης και εξαφάνισαν άλση και κήπους που προϋπήρχαν ήδη από την ρωμαϊκή εποχή. Ορισμένα δείγματα ωστόσο επέζησαν και βοηθούν τον επισκέπτη να φανταστεί πώς ήταν μεγάλα τμήματα της πόλης μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα.

Η βίλα Μποργκέζε (Villa Borghese) είναι ένα μεγάλο πάρκο στην καρδιά της Ρώμης. Παρόλη την μεγάλη του έκταση (800 στρέμματα) είναι μόλις το τρίτο σε μέγεθος πάρκο της πόλης. Είναι έντεχνα διαμορφωμένο με ποικίλες διαρρυθμίσεις, ιταλικούς και αγγλικούς κήπους, λίμνες, σιντριβάνια, αγάλματα, αιωνόβια δέντρα και κτίρια. Στο εσωτερικό του στεγάζονται επίσης μουσεία και ένας ζωολογικός κήπος. Διαθέτει εννέα εισόδους, ορισμένες από τις οποίες είναι μνημειακές.

Το πάρκο ανήκε στην πλούσια οικογένεια Μποργκέζε, η οποία σταδιακά και με το πέρασμα των αιώνων το επέκτεινε και το καλλώπισε. Ο χώρος ήταν ήδη γνωστός από την αρχαιότητα, με την ονομασία Horti Luculliani, κήποι του Λούκουλου. Σημαντικές εργασίες έγιναν κατά τον 17ο, 18ο και 19ο αιώνα, καθώς η θέληση της πλούσιας οικογένειας ήταν να δημιουργήσει ένα μοναδικό «πάρκο τέρψης», τον μεγαλύτερο κήπο από την αρχαιότητα μέχρι εκείνην την εποχή. Καθόλη την διάρκεια του 19ου αιώνα οι κήποι άνοιγαν για εκδηλώσεις και περίπατους κατά τις αργίες και φιλοξενούσαν λαϊκές γιορτές με τραγούδια και χορούς. Το συγκρότημα αγοράστηκε από το ιταλικό κράτος το 1901 έναντι 10 εκατομμυρίων σημερινών ευρώ περίπου και δωρίθηκε στο Δήμο της Ρώμης το 1903. Από τότε είναι μόνιμα ανοικτό για το κοινό.

 

Στο εσωτερικό του πάρκου βρίσκονται:

Το πιο πολυσύχναστο τμήμα της Βίλα Μποργκέζε, αλλά και το πιο αγαπημένο των κατοίκων της Ρώμης, είναι ο λόφος του Πίντσιο ή απλά Πίντσιο (Pincio, λατ. Mons Pincius). Ο κήπος είναι ιδιαίτερα όμορφος, διακοσμημένος με εκατοντάδες προτομές επιφανών Ιταλών. Υπάρχει επίσης ένας αιγυπτιακός οβελίσκος, ένα μεγάλο ρολόι που κινείται με νερό και διάφορες κρήνες. Από την πλατεία Ναπολέοντα που βρίσκεται στην άκρη του, ακριβώς πάνω από την πιάτσα ντελ Πόπολο, το πανόραμα είναι εκπληκτικό, φαίνεται όλη η Ρώμη, με τις εκκλησίες και τους τρούλους της.
 
Ένας κατηφορικός δρόμος συνδέει το Πίντσιο με την πιάτσα ντελ Πόπολο, ενώ ένας άλλος, πανοραμικός, οδηγεί προς την Τρινιτά ντέι Μόντι, περνώντας μπροστά από την Βίλα Μέντιτσι. Στην κορυφή του λόφου βρίσκεται επίσης και η Casina Valadier, ιστορική καφετέρια και εστιατόριο.