Το παλάτσο Τζούκαρι (Palazzo Zuccari) χτίστηκε το 1592 από τον Federico Zuccari, μεταξύ της via Sistina και της via Gregoriana, ακριβώς δίπλα από την πιάτσα Τρινιτά ντέι Μόντι.
Το πιο περίεργο χαρακτηριστικό του μεγάρου βρίσκεται στη εξωτερική διακόσμηση, ιδιαίτερα στις πόρτες και στα παράθυρα που βρίσκονται στην via Gregoriana: Πρόκειται για τερατώδη ανοιχτά στόματα που ο δημιουργός τους μοιάζει να εμπνεύστηκε από τον κήπο του Μπομάρτσο, τον Κήπο των Τεράτων. Το σχέδιο των στομάτων ακολουθεί την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του μανιερισμού, όπου οι αναλογίες χάνονται, η σύνθεση γίνεται πολύπλοκη και τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά επιμηκύνονται. Αυτός είναι ο λόγος για την ονομασία με την οποία το μέγαρο είναι γνωστό, «οίκος των τεράτων» (casa dei mostri).
Η πρόθεση του Τζούκαρι ήταν να εντυπωσιάσει και να φοβίσει τον επισκέπτη, δημιουργώντας αμέσως μετά μια αντίθεση, με την γαλήνη του πανέμορφου κήπου που βρίσκεται στο εσωτερικό, πέρα από το κατώφλι.
Το μέγαρο διέγειρε την φαντασία του συγγραφέα Γκαμπριέλε Ντ’ Ανούντσιο, εδώ διαδραματίστηκε ένα από τα πιο διάσημα μυθιστορήματά του, «il Piacere».
Στο μέγαρο επίσης έζησαν η βασίλισσα Μαρία Καζιμίρα της Πολωνίας και διάφοροι καλλιτέχνες όπως ο Joshua Reynolds, Johann Joachim Winckelmann και Jacques-Louis David.
Τελευταία ιδιοκτήτης του ήταν n Henriette Hertz (1846-1913), η οποία το δώρισε στη συνέχεια στην γερμανική κυβέρνηση. Από το 1913, μετά από την δωρεά, το παλάτσο Τζούκαρι έγινε η έδρα του Ινστιτούτου Kaiser Wilhelm Gesellschaft, σήμερα Ινστιτούτο Max Planck, καθώς επίσης και της Χερτζιανής Βιβλιοθήκης (Biblioteca Herziana), η οποία είναι εξειδικευμένη στη μελέτη της ιταλικής τέχνης, ειδικά των περιόδων της Αναγέννησης και του Μπαρόκ. Διαθέτει μια συλλογή 130.000 τίτλων περίπου.
 Το μέγαρο βρίσκεται εδώ.