Ο «μυταράς» (il nasone), είναι η κλασική δημόσια βρύση της Ρώμης, που με περίπου 2,000 δείγματα ξεδιψάει τους περαστικούς. Για μια πιο υγιεινή και εύκολη χρήση, στο «ράμφος» της, (τη κυρτή κάνουλα απ’ όπου παίρνει και το όνομα) υπάρχει μία οπή από την οποία ξεπετάγεται το νερό.
Η Ρώμη είναι μια από τις λίγες πόλεις που μπορεί κανείς να βρει στον δρόμο μια δημόσια βρύση για να ξεδιψάσει. Αρκεί να σκεφτούμε πως η ιταλική πρωτεύουσα έχει μια διαθεσιμότητα σε νερό ανά κεφαλή, διπλάσια από οποιαδήποτε άλλη μεγάλη ευρωπαϊκή πόλη.
Ύστερα από την αποκατάσταση των αρχαίων υδραγωγείων κατά των 17° αιώνα, οι κάτοικοι της Ρώμης ήταν υποχρεωμένοι να εφοδιάζονται με νερό από τις μεγάλες μνημειακές κρήνες, κατασκευασμένες σχεδόν όλες από τον Giacomo della Porta. Θα πρέπει να περάσουν ακόμη τρεις αιώνες πριν εμφανιστούν αυτές οι συμπαθητικές μαντεμένιες βρύσες, στολισμένες με τον θυρεό του δήμου. Ειδικά το 1874, ο τότε δήμαρχος αποφάσισε να εφοδιάσει την πόλη με βρύσες για δημόσια και δωρεάν χρήση. Ήταν κατασκευασμένες από χυτοσίδηρο, με κυλινδρικό σχήμα και εφοδιασμένες με τρεις κάνουλες που κατέληγαν σε μια κεφαλή δράκου. Ήταν σχεδιασμένες σε στυλ Ουμπέρτο, τότε βασιλιά της Ιταλίας. Γρήγορα ο δράκος εξαφανίστηκε και το στόμιο έμεινε απλό, όπως το γνωρίζουμε σήμερα.
Κατά τον Β’ Π.Π., όταν οι βομβαρδισμοί κατέστρεψαν ορισμένα υδραγωγεία, αυτές οι βρύσες -μαζί με προσωρινές σωληνώσεις που στήθηκαν στους δρόμους- αποτέλεσαν την μοναδική πηγή ύδρευσης του πληθυσμού, ο οποίος σχημάτιζε ουρές για να χορηγηθεί νερό.
Σήμερα, τουρίστες και ντόπιοι είναι ευγνώμονες στον «μυταρά» που θα τους δροσίσει και θα τους ξεδιψάσει κατά την διάρκεια των ζεστών ημέρών του καλοκαιριού.
Leave A Comment