Palazzo Venezia

Στην piazza Venezia δεσπόζει ένα αυστηρό κτίριο με μορφή κάστρου, κατασκευασμένο με ένα στυλ που προδίδει την μετάβαση από τον Μεσαίωνα στην Αναγέννηση και από το οποίο η πλατεία πήρε το όνομά της. Κάποτε ο όγκος του προκαλούσε πραγματικό δέος αλλά από όταν κατασκευάστηκε δίπλα του το τεράστιο λευκό Vittoriano και η πλατεία, χάθηκαν όλες οι λεπτές ισορροπίες στις αρχιτεκτονικές αναλογίες.

Ιστορία του κτιρίου
Η ιστορία του είναι μεγάλη και ποικίλη. Χτίστηκε το 1467 από τον Ενετό Πάπα Παύλο Β’, λάτρη των γιορτών και της ψυχαγωγίας, όπως άλλωστε όλοι οι Βενετοί. Για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκε υλικό από το Κολοσσαίο και το Θέατρο του Μαρκέλου. Ασφυκτιώντας από τη βαριά ατμόσφαιρα του Βατικανού ο νέος πάπας είχε θελήσει να μετατοπίσει την έδρα του στο κέντρο της πόλης. Για αυτό τον λόγο είχε ορίσει επίσης την μετατόπιση των αγώνων και των γιορτών του Καρναβαλιού από τα άλλα σημεία της πόλης στο σημερινό Corso, το οποίο παίρνει το όνομά του από τους αγώνες των αλόγων που γίνονταν κατά μήκος του και που τερμάτιζαν κάτω από το μπαλκόνι του πάπα. Από τότε το καρναβάλι της Ρώμης ήταν το πιο διάσημο στην Ευρώπη για αρκετούς αιώνες.

Το μέγαρο παρέμεινε παπική περιουσία μέχρι το 1564, όταν πωλήθηκε από τον Πίο Δ΄ των Μεδίκων στη Δημοκρατία της Βενετίας, η οποία εγκατέστησε εκεί την πρεσβεία της και από τότε έγινε γνωστό σαν «palazzo Venezia». Μετά τη συνθήκη του Κάμποφόρμιο (1797), η οποία σηματοδότησε το τέλος της Γαληνοτάτης, το κτίριο πέρασε στην Αυστρία και στην μετέπειτα Αυστροουγγαρία, που το χρησιμοποίησε σαν διπλωματική έδρα.  Με την κήρυξη του Α’ Π.Π. κατασχέθηκε από το Ιταλικό κράτος και από το 1929 το χρησιμοποίησε ο Μουσολίνι σαν έδρα της φασιστικής κυβέρνησης. Όσο διήρκεσε ο φασισμός το φως στην αίθουσα του γραφείου του Μουσολίνι δεν έσβησε ποτέ, σαν σημάδι πως ο Ντούτσε δεν αναπαύονταν ποτέ. Από το μπαλκόνι που δείχνει στην πλατεία εκφωνούσε τους λόγους του, συμπεριλαμβανομένης της κήρυξης πολέμου στην Αγγλία και Γαλλία.
Σήμερα το κτίριο στεγάζει το ομώνυμο μουσείο. Το μέγαρο ενσωματώνει την Βασιλική του Αγίου Μάρκου, εκκλησία της παροικίας των Βενετών, η οποία οικοδομήθηκε το 336 αλλά σήμερα έχει τη τελική μορφή μπαρόκ που της δόθηκε το 1750.

Μια άλλη όψη του μεγάρου. Στα αριστερά διακρίνεται η είσοδος της βασιλικής του Αγίου Μάρκου με την διπλή τοξοστοιχία.

Η εσωτερική είσοδος στον κύριο όροφο. Η μνημειακή σκάλα και η δομή είναι πρόσφατες (20ος αι.)

Στο εσωτερικό

Ανεβαίνοντας την μνημειακή σκάλα θα βρεθούμε στον κύριο όροφο και η πρώτη αίθουσα που θα συναντήσουμε είναι ο προθάλαμος όπου θα δούμε την μαρμάρινη προτομή του Παύλου Β’ μαζί με ένα ξύλινο θυρεό του. Είναι αυθεντικά του 15ου αιώνα.

Πολύχρωμος ξύλινος θυρεός και μαρμάρινη προτομή του Παύλου Β’

 θα κατευθυνθούμε αρχικά προς τα δεξιά. Εκεί βρίσκονται, η μια μετά την άλλη, 3 μεγάλες αίθουσες-σαλόνια χωρίς επίπλωση,  κατασκευής 15ου αιώνα.

Sala del Mappamondo

Αυτή η τελευταία αίθουσα έχει ιστορική σημασία γιατί εδώ είχε το γραφείο του ο Μουσολίνι και από το μπαλκόνι εκφωνούσε τους λόγους του.

Θα επιστρέψουμε στην εφετηρία (προθάλαμο) και θα προχωρήσουμε στην άλλη κατεύθυνση, μπαίνοντας στις αίθουσες του μουσείου.

Μουσείο

Το μουσείο που βρίσκεται στο μέγαρο και από το οποίο παίρνει το όνομά του (Museo Nazionale del Palazzo di Venezia) λειτουργεί από το 1916. Οι διάφορες συλλογές αποτελούνται από έργα ζωγραφικής σε ξύλο και καμβά, μινιατούρες, μάρμαρα, αναγεννησιακά ανάγλυφα από τερακότα, γλυπτά από ασήμι, μπρούτζο και ελεφαντόδοντο. Επίσης μια μεγάλη συλλογή από κεραμικά και πορσελάνες, δαντέλες, υφάσματα, εκκλησιαστική τέχνη. Είναι επίσης ευρύ το ρεπερτόριο κιβωτίων και επίπλων από τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση. Τέλος, υπάρχει μια αξιόλογη συλλογή από όπλα και πανοπλίες.

Lapidarium

Από την τελευταία αίθουσα του μουσείου υπάρχει πρόσβαση στο Lapidarium, το οποίο βρίσκεται στην ανώτερη περιμετρική τοξοστοιχία του κήπου. Το Lapidarium είναι ουσιαστικά μια συλλογή ταφικών πλακών και διακοσμητικών στοιχείων τάφων από την αρχαιότητα, τον μεσαίωνα και την Αναγέννηση.

Η διπλή τοξοστοιχία της εσωτερικής αυλής του palazzo Venezia. Μιμείται τις αρχιτεκτονικές γραμμές του Κολοσσαίου και του Θεάτρου του Μαρκέλλου, από τα οποία πάρθηκε υλικό για την κατασκευή του μεγάρου.

Τέλος, ο επισκέπτης μπορεί να κάνει και ένα περίπατο στον κήπο του 15ου αιώνα, όπου δεσπόζει ένα συντριβάνι με ένα άγαλμα της προσωποποιημένης Βενετίας.

Σίγουρα το Μουσείου του Palazzo Venezia δεν ανήκει ανάμεσα στα σημαντικότερα της Ρώμης. Όμως η κεντρική τοποθεσία όπου βρίσκεται, ο λίγος χρόνος που απαιτείται για την επίσκεψη και το χαμηλό κόστος του εισιτηρίου (5€ – δωρεάν είσοδος την πρώτη Κυριακή του μήνα, όπως όλα τα κρατικά μουσεία), θα δικαιολογούσαν με το παραπάνω μια επίσκεψη στο μουσείο (και στην βασιλική)..

ΧΑΡΤΗΣ