Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και πανέμορφα σημεία της Ρώμης είναι αναμφισβήτητα η εκκλησία Τρινιτά ντέι Μόντι (Trinità dei Monti) και η περίφημη Σκαλινάτα που την συνδέει με την Ισπανική Πλατεία.

Αρχικά, στο σημείο που βρίσκεται σήμερα η εκκλησία, υπήρχε η βίλα του Λούκουλλου. Η εκκλησία, που κάποτε ονομάζονταν “η Αγία Τριάδα του βουνού” (κάνοντας αναφορά στο διπλανό λόφο Pincio), ξεκίνησε να κτίζεται το 1502 κατ’ εντολή του Λουδοβίκου ΙΒ’, βασιλιά της Γαλλίας και ιδιοκτήτη της γης, έχοντας πρόθεση να την παραχωρήσει στους Γάλλους μοναχούς του Τάγματος του Αγίου Φραγκίσκου της Πάολα.

Οι εργασίες συνεχίστηκαν κατά τη διάρκεια του δέκατου έκτου αιώνα, με μια διακοπή 60 ετών, από το 1527 έως το 1587, λόγω των σοβαρών ζημιών, ιδίως οικονομικής φύσεως, που προκάλεσε η λεηλασία της Ρώμης. Η πατρότητα του έργου, που η παράδοση αποδίδει στην Giacomo Della Porta, ανήκει στους αρχιτέκτονες Annibale Lippi και Gregorio Caronia. Η εκκλησία, που εγκαινιάστηκε το 1585 από τον Πάπα Σίστο Ε’, χτίστηκε σε γοτθικό στιλ με πέτρα από τη γαλλική πόλη Ναρβόνη. Το χαρακτηριστικό διπλό κωδωνοστάσιο παρουσιάζει δύο ρολόγια, ένα μηχανικό και ένα ηλιακό.

Κατά το πέρας των εργασιών ωστόσο, το επίπεδο του δρόμου βρίσκονταν υπερβολικά χαμηλότερα από την είσοδο του μοναστηριού και την εκκλησία, λόγω των χωματουργικών εργασιών που είχαν απαιτηθεί. Για την επίλυση του ζητήματος ο αρχιτέκτονας σχεδίασε και κατασκεύασε μια διπλή σκάλα με δύο σκέλη που συνέκλιναν και που οδηγούσαν στην εκκλησία.
Το 1624 το κτίριο της Μονής ξαναχτίστηκε παίρνοντας την σημερινή του μορφή, από τον αρχιτέκτονα Bartolomeo Breccioli. Στις 12 Φεβρουαρίου 1798 ο μονή καταλήφθηκε από τα γαλλικά στρατεύματα, υπέστη σοβαρές ζημιές και λεηλασίες και Γάλλοι καλλιτέχνες εγκαταστάθηκαν εκεί. Μετά την πτώση του Ναπολέοντα, οι καλλιτέχνες εκδιώχθηκαν και ολόκληρο το συγκρότημα ανακαινίστηκε το 1816 από τον αρχιτέκτονα Charles-François Mazois, κατόπιν επιθυμίας του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου ΙΗ’, ο οποίος θέλησε να αποζημιώσει την προσβολή του Ναπολέοντα.

Έξω από την εκκλησία υπάρχει ο Σαλουστιανός Οβελίσκος (obelisco Sallustiano). Ο οβελίσκος έχει ύψος 14 μ., είναι φτιαγμένος από κόκκινο γρανίτη και η προέλευση του είναι αιγυπτιακή-ρωμαϊκή, καθώς χαράχτηκε στην αρχαία Ρώμη, αντιγράφοντας άτεχνα τις επιγραφές του οβελίσκου στην Piazza del Popolo.
Να σημειώσουμε πως είναι ο μοναδικός οβελίσκος στην Ρώμη όπου ο σταυρός δεν πλαισιώνεται από παπικά σύμβολα αλλά από τον γαλλικό κρίνο.

Κατά το παρελθόν η πλατεία της Trinita dei Monti συνδέονταν με τον χώρο της Πλατείας της Ισπανίας με δύο απότομα δρομάκια, γεμάτα λάσπη, δημιουργώντας μια ρήξη ανάμεσα στις δύο αστικές περιοχές.
Το 1720, ένα σχέδιο του αρχιτέκτονα Φραντσέσκο ντε Σάνκτις (Francesco de Sanctis) εγκρίθηκε από τους Γάλλους (ιδιοκτήτες της γης) και από τον Πάπα Ιννοκέντιο ΙΓ’ (με την προϋπόθεση να αφαιρεθούν από το σχέδιο κάποια γαλλικά σύμβολα, καθώς και το έφιππο άγαλμα του Λουδοβίκου ΙΗ’).

Τ

α Ισπανικά Σκαλιά, η σκαλινάτα, όπως είναι γνωστή, αποπερατώθηκαν το 1726 και αποτελούν ένα χαρακτηριστικό δείγμα του ύστερου μπαρόκ, στο οποίο εναλλάσσονται καμπύλα και ευθύγραμμα τμήματα, χαρακτηριστικά πεζούλια και ταράτσες. Η λύση δεν άρεσε πολύ στους κριτικούς της εποχής αλλά ενθουσίασε το κοινό. Η σκάλα αποτελείται από μια διαδοχή τμημάτων από 12 σκαλοπάτια το καθένα, στα οποία πρέπει να προστεθούν τα αρχικά τέσσερα, δίνοντας ένα σύνολο 136 σκαλοπατιών. Στην αρχή της σκαλινάτας μπορούμε να δούμε τις πέτρινες στήλες με τον γαλλικό κρίνο και τους αετούς του πάπα Ιννοκέντιου ΙΓ’.

Η ολοκλήρωση των εργασιών έλαβε χώρα το1725, χάρις στη χρηματοδότηση του Étienne Gueffier, που προσέφερε 20.000 σκούδα. Εγκαινιάστηκε από τον Πάπα Βενέδικτο ΙΓ’ στους εορτασμούς του Ιωβηλαίου. Αναπαλαιώθηκε αρκετές φορές και πρόσφατα το 1995.
Είναι χαρακτηριστικό του δέκατου ένατου αιώνα το πήγαινε έλα των μικρών χωριατισσών που με τις παραδοσιακές τους στολές πουλούσαν λουλούδια στα σκαλιά.

Τους ανοιξιάτικους μήνες, η Σκαλινάτα στολίζεται με γλάστρες από ανθισμένες αζαλέες, ενώ κατά την περίοδο των Χριστουγέννων στήνεται μια μεγάλη φάτνη. Σήμερα, η σκαλινάτα είναι πάντα γεμάτη από τουρίστες που κάθονται για μια στιγμή ξεκούρασης, αλλά και για να απολαύσουν αυτό το τόσο γοητευτικό και ρομαντικό μέρος, γεύοντας την μαγική ατμόσφαιρα.