Μαζί με την αρχαία Ρώμη είναι το σημαντικότερο πρόσωπο της πόλης. Δεν μπορεί να κρυφτεί ούτε να περάσει απαρατήρητο, αντίθετα εμφανίζεται πολλές φορές με εκρηκτικό τρόπο μπροστά στα μάτια μας και με όλο του το μεγαλείο, ίσως ακόμα πιο εκθαμβωτικό και αχαλίνωτο σε σχέση με την αρχαία Ρώμη. Πρόκειται για τη Ρώμη του μπαρόκ, αυτό το κύμα ανανέωσης του 16ου και 17ου αιώνα που έδωσε στην πόλη αυτή την μοναδική της όψη. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε να περάσουν απαρατήρητα μέρη όπως η πιάτσα Ναβόνα ή ο Άγιος Πέτρος με την ομώνυμη πλατεία;
Το ρωμαϊκό μπαρόκ δεν είναι μόνο ένα είδος τέχνης. Είναι μια τέχνη που εκείνη την εποχή εισχωρεί βαθιά στον κοινωνικό και θρησκευτικό ιστό της πόλης και γίνεται ταυτότητα. Εξαπλώνεται και κυριαρχεί χάρη στην διαθεσιμότητα ανυπολόγιστων οικονομικών πόρων του Βατικανού – το οποίο σηματοδοτεί το νέο στυλ – αλλά και χάρη στις τοπικές πλούσιες οικογένειες ευγενών που ακολουθούν αυτά τα χνάρια και που, όχι σπάνια, ταυτίζονται με την παπική εξουσία.
Tα πιο αντιπροσωπευτικά ονόματα του ρωμαϊκού μπαρόκ είναι αρκετά γνωστά: Gian Lorenzo Bernini, Francesco Borromini, Pietro da Cortona, Andrea del Pozzo, Carlo Rainaldi, Carlo Fontana, Carlo Maderno.
Δεν είναι δυνατόν να εξαντληθούν και να παρουσιαστούν όλα τα αριστουργήματα του ρωμαϊκού μπαρόκ σε μια ανάρτηση. Μπορείτε όμως να ανακαλύψετε τα πιο αντιπροσωπευτικά στον παρακάτω διαδραστικό χάρτη.
Κάποιες αναρτήσεις του ιστολογίου με θέμα το ρωμαϊκό μπαρόκ.
